Niet iedereen houdt er van, zo’n massale optocht. Al dat gedrang en gedoe om er te komen. Nee de regen van die dag is niet aanlokkelijk maar de luie stoel wel. Toch zijn er zo’n 40.000 mensen die het wel zinvol vinden om te gaan. Uit Oostkapelle minstens 2 mensen, uit Walcheren zo’n 20 en uit heel Zeeland kunnen we elkaar niet meer vinden in de massa, wel de omhoog gestoken borden met de worstelende leeuw! Luctor et emergo is ook vandaag van toepassing, maar dan op de hele aardbol.
In Trouw van 9 maart stond een artikel van de hoogleraar Sociale verandering Jacqueline van Stekelenburg over de 5 redenen waarom iemand wel/niet meedoet aan dergelijke manifestaties. Niet de sympathie met het grote doel is doorslaggevende factor, maar het netwerk van mensen (1e). Als dat sympathie heeft en je wilt daar bij horen dan ga je mee. Je moet natuurlijk wel weten (2e) dat de manifestatie er is en dat jouw ‘bubble’ je oproept en er aan blijft herinneren. Nou, ik werd door wel 6 organisaties platgemaild of ik me wel wilde opgeven (oa. De Groene kerkenactie). De 3e factor is het willen. Je wilt perse gaan om welke reden dan ook. Doorslaggevend is natuurlijk of je ook daadwerkelijk kunt op die dag(4e). En tenslotte het resultaat van ‘aanhoudend protest ‘ (5e): het aantal “klimaatdrammers” dat volhoudt en een belangrijk deel van de (politieke) stemmen vertegenwoordigt.
Dit leverde voor mij het zeer diverse beeld op van vele mensen, die om even vele diverse redenen die dag de regen trotseerden: ieder droeg op een bord of met luide stem en tromgeroffel de eigen boodschap uit. Vegetariers, astmalijders, Sea-shepperds, natuurverenigingen en milieuclubs, grootouders, politieke partijen, plastic-soup-bestrijders, de stamgasten van vorige marsen, kerkelijke organisaties en vooral: veel, heel veel kleine kinderen en jongeren! In 1983 bij de anti-kruisraketten-mars was de algemene regel nog dat je kinderen hieraan niet mocht blootstellen, maar nu waren natuurlijk de jongeren van vandaag ons voorgegaan met hun marsen! Begonnen in Zweden met dat 10-jarige meisje Greta en overgeslagen naar België en Nederland. Met die heel flauwe tegenreactie dat het hoofdmotief niet het klimaat was maar het spijbelen, bah. Nee, nu waren de volwassenen aan de beurt om hun stem te laten horen tegen een kabinet dat wel mooie woorden gebruikt om te sussen, maar ondertussen toch die klimaatdoelen niet haalt en niet wil halen (Klaas Dijkhof, vvd). En wij werden verrast door de enorme creativiteit van al die kids met hun leuzen: “het wordt tijd dat Rutte kleinkinderen krijgt…” / “ CO2-weg ermee”/ “ laat het ijs niet smelten”/ “ de dinosaurus dacht ook dat ie de tijd had” etc etc. Op een gegeven moment liep ik naast een jochie van een jaar of 8-9 die weggedoken in z’n capuchon de leus scandeerde ‘CO2, weg er mee’ en die werd langzaam overgenomen door de mensen om hem heen, zonder poespas van hemzelf, maar overtuigd.
Dit was de mars van de jeugd, ook al waren hun (groot)ouders ook meegekomen. De jeugd heeft niet vanzelf de toekomst, nee de jeugd WIL DE TOEKOMST! Zij hebben die overall-doelstelling begrepen van duurzaamheid nl. “ de aarde doorgeven aan de volgende generaties”… zonder gifstoffen, met alleen uitgestorven diersoorten, uitgeputte natuurlijke grondstoffen en noem maar op, u kent ze wel. En zij spreken ons, de huidige oudere generatie, er op aan om dat ‘cadeau’ aan hen te geven…
Heel verrassend was voor mij, toen ik daar meeliep, al die energie van al die mensen. Los van de saamhorigheid, alsof je een grote familie bent in al die diversiteit, was het alsof al die energie van elk groepje mensen zich bundelde en in slierten omhoog kronkelde als tornado-achtige vormen. Haast als een gezamenlijk gebed dat omhoog steeg, langs de politieke laag, naar de hemel. Vooraf was er wel door de Groene kerkenactie en Tear wel een gebedsbijeenkomst “voor schepping en natuur” georganiseerd in de Dominicuskerk en na afloop in de Noorderkerk.
Wij gingen doorweekt en rillerig, maar enthousiast en hoopvol naar de trein na een warm bakje koffie. Uw groene diaken en z’n vrouw waren er bij, mede namens meerdere gemeenteleden! En toeval? Degene die met ons meereisde vanuit Veere is toevallig ook bezig daar de kerkenraad om te krijgen voor de groenekerken-actie… Wij liepen mee in deze klimaatmars vanuit de overtuiging dat het belang hiervan overstijgend is voor alle partijen (kerk, natuur, politiek, milieu, zeeën, boeren etc). het gaat om ons gezamenlijke belang nl. behoud van die ene blauw-groene planeet aarde, ons warme thuis; en wij als klein deel van die grootse Schepping. Maar met een grote impact daarop, zowel ten kwade als ten goede. “laat ons dan het goede doen” zegt Paulus ergens. Doet u mee?
